برای اولین خودکارهای توپی مثل خودکار پارکر jotter ویژگی های مناسبی برای نحوه نوشتن افراد در آن زمان در محل کار مورد نیاز بود. برای مثال، سیستم توپ باید به اندازه‌ای قوی باشد که فشار زیادی روی کاغذ برای نوشتن همزمان هفت یا هشت نسخه روی کاغذ کربنی ایجاد کند.
در دهه 1930، لازلو جوزف بیرو مجارستانی، متولد سال 1899 در بوداپست و یک “مرد رنسانس” واقعی که توسط هنری گوستونی، متخصص آمریکایی در قلم‌های توپی مورد توجه قرار گرفت، شروع به شناخته شدن کرد.
او پزشکی خوانده بود، مجسمه‌ساز بود، هیپنوتیزم می‌کرد، نقاشی می‌کرد، نویسنده و روزنامه‌نگار بود و به‌علاوه، مخترع، این چیزی است که ما را در اینجا مورد توجه قرار می‌دهد.
آنها یک ماشین لباسشویی، یک گیربکس اتوماتیک برای اتومبیل ها، یک شناور مغناطیسی برای قطارها، یک ماده منفجره قابل اشتعال که بعداً تبدیل به ناپالم می شود، یک روش برای جداسازی ایزوتوپ ها و … و در نتیجه تا 32 حق ثبت اختراع ساخته بودند.
لازلو و گیورگی، شیمیدان، ابزار نوشتاری توپی در انتهای یک استوانه برای جوهر کردند. به طراحی Loud، توپ مرکزی بزرگ و توپ های کوچک آن برای جلوگیری از بیش از حد، او مجرای با قطر بسیار کوچک برای حمل جوهر از مخزن به توپ مرکزی مرکزی اضافه می کند.
بنابراین ، موفق شد جوهر را با نیروی و علاوه بر این ، مویینگی به توپ ارزش زیرا مجرای آن باریک بود. جوهر بهبود توسط György ، برادر شیمیدان بسیار چسبناک بود تا از دار شدن و تبخیر کند، اما همچنین باید در سریع ترین زمان ممکن روی کاغذ کاغذ خشک می شود.
با این حال، اختراع خود را به سرمایه‌داران و تولیدکنندگان علاقه‌مند نکردند. تصادفاً در تعطیلات به دریاچه بالاتون، در مجارستان یا به گفته نویسندگان، در اقامت در بالکان، یوگسلاوی، به دلیل کار روزنامه نگاری (او سردبیر روزنامه ای با تیراژ بسیار کم بود.) بود.
این رئیس آرژانتین، آگوستین جوستو بود که دعوت کرد به کشورش مکان کند و در آنجا یک راه اندازی کند و اختراع خود را به بازار عرضه کند.
